Het Huis De Drie Colven

familie kolff
De Drie Colven, Nijmegen

De Drie Colven, Nijmegen

Wolter Kolff (Gen. VII) bewoonde met zijn familie in 1641 nog in een huis in de Korte Nieuwstraat te Nijmegen. Het huis behoorde tot de goederen van het voormalige Broederenklooster, die werden beheerd door de rentmeester der geestelijke goederen van het tweede rentambt. Het lijkt erop dat Wolter Kolff de huur beëindigde om na het overlijden van zijn moeder in december 1649 zijn intrek te nemen in het vrijgekomen huis ‘De Drie Colven’ in de Steenstraat.

Dit huis wordt nogal eens verward met het Besiendershuis dat zich aan de overzijde van de straat bevindt. Dat pand uit omstreeks 1525 heeft zijn naam te danken aan de ‘besiender’, die hier zou hebben gewoond. De besiender was een soort opzichter van de Waal, die de tolgelden van de voorbijvarende schepen moest innen. In werkelijkheid blijkt in het dubbele woonhuis echter nooit een besiender te hebben gewoond. Voor de duidelijkheid moet hierbij worden opgemerkt dat het vrije uitzicht vanuit het Besiendershuis op de Waal pas ontstond bij de verwoesting van twee panden aan de Waalkade, eind 1944 of begin 1945.

 

 

De Drie Colven, Madurodam

Het huis heeft de lange en soms zware geschiedenis van Nijmegen vrijwel ongeschonden doorgemaakt en staat er nog steeds. Een grote restauratie vond plaats in 1942. Het huis is een Rijksmonument.

Twee links naar artikelen in De Gelderlander over Kolff en dit huis:
1. Een artikel in De Gelderlander in 2010 over de Kolffen en het Huis met De Drie Colven, waarin wordt vermeld dat het huis ook met de naam Op d’n Kolven werd aangeduid.
2. De Familiedag 2018 werd te Nijmegen gehouden waarbij ook dit huis werd bezocht. De Gelderlander besteedde er een artikel aan met een mooie foto van de familieleden voor het huis; ga naar dit artikel uit 2018.

Nieuw
Mooi was de ontdekking in 2013, nota bene tijdens een bezoek van bijna 50 familieleden aan het geheel vernieuwde Madurodam, dat in die miniatuurstad nu ook een replica van het huis De Drie Colven is neergezet. Informatie hierover staat op de Welkomstpagina. U kunt van hieruit ook de pop-up bekijken waarop dit huis staat afgebeeld met enkele daarbij behorende foto’s.

(Tekst: het artikel van Francine Wildenborger in De Gelderlander van 22 september 2010)

Wereld vol elegante verwonderingen
Vanuit een donkere kamer zie ik de Waal glinsteren. Nijmegen slaapt. Het idee dat niemand ziet wat jij ziet: dat geeft het Besiendershuis [zie noot, Ed.] haar bewoner. Na een rustige nacht in het middeleeuwse monument, ontwaak ik vroeg.

Drie Colven NijmegenTerwijl ik maandag de Waalbrug nog in detail zag liggen, is nu de rivier gehuld in nevel en zie ik niet verder dan de kade. De trapgevel van mijn tijdelijke onderkomen heeft ook een mistig laagje. Een lieflijk spookhuisje van buiten. Van binnen een wereld op zich. Ieder uur ontdek ik iets nieuws, een deurkruk in de vorm van een blad, een Franse lelie in het kozijn. De kunstenaars die hier vanaf oktober verblijven, zullen aan de lopende band verrast worden door het pand. Na al zo’n twintig keer de trap van de begane grond naar de hangkamer (vide) te hebben genomen, ontdek ik pas een prachtig wapen op de deur die de twee etages verbindt.

Nijmegenaar Piet-Hein Kolff wees me er vandaag op. Hij is een nazaat van ene Wouter Kolff, een oud-bewoner van het Besiendershuis, ook wel Op d’n Kolven genoemd in een ver verleden. Piet-Hein: “Wouter Kolff heeft er rond 1600 gewoond. Hij was schipper en kwam in Nijmegen aan vanuit Geertruidenberg. Hij vestigde zich in het Besiendershuis [zie noot, Ed.] en woonde er voor zover ik kan achterhalen 88 jaar.”

Francine Wildenborg bij het gebrandschilderde raam. Foto’s Do Visser/De Gelderlander (toestemming voor gebruik van deze foto is aangevraagd).

Pas vorig jaar, toen er tijdelijk een galerie in zat, kwam Kolff voor het eerst in het pand. “Het wapen, met de drie kolven, houten hamers, staat ook op een zegelring die ik heb. Heel bijzonder.” Het kleurige familiewapen staat in contrast met het voornamelijk houten interieur van het monument beneden, dat maakt het extra bijzonder.

Eenmaal weer achter mijn bureau op de eerste etage heb ik mijn uitzicht op de Waal weer terug. Op de kade genieten mensen van het zonnetje. Niet alleen buiten ziet het er nu anders uit, binnen is het veel lichter. Gekleurde ruitjes vallen op, groeven in het hout tonen zich. Vanaf het binnenplaatsje gezien glimmen de donkere luiken in het zonlicht. Ik begin aan mijn nieuwe stek te wennen, al vormen het zeil en de ‘moderne’ deuren stoorzenders.

Hoe speciaal het ook voelt alleen binnen te zijn: wat ik ontdek, moet de buitenwereld ook kunnen zien. En dus is het maar goed dat het Besiendershuis geregeld opengesteld wordt voor publiek de komende maanden. Want wie hier de tijd neemt, wordt beloond.

Francine Wildenborg (De Gelderlander, 22 september 2010)

 Noot van de archivaris van de Familievereniging Kolff (27/9/2010): Het Huis met De Drie Colven en het Besiendershuis zijn twee verschillende huizen. Dat laatste staat er schuin tegenover. Dat is ook logisch, want vanuit het oude huis van Wouter Kolff kon je de Waal niet ‘bezien’, vanuit de achterkanten van de huizen aan de noordkant van de straat wel. Het raam is indertijd door de Familievereniging Kolff daar aangebracht.Bij de publicatie van dit artikel op onze website is aan De Gelderlander gevraagd om toestemming. Er is nooit een antwoord op ons verzoek gekomen. Indien De Gelderlander dit wenst zullen wij het artikel onverwijld verwijderen. De link naar het origineel is weggehaald (dec. 2013) omdat die niet langer werkte.